Yılmaz Özdil, bayram ikramiyesinde zam bekleyen emeklilerin, söz konusu ikramiyelerine zam yapılmamasıyla ilgili bir yazı kaleme aldı. YILMAZ ÖZDİL'İN YAZISI ŞÖYLE: Emeklileri vatandaşlıktan atmakta fayda var Emeklilikte yaşa takılanları biliyorduk. Emeklilikte zama takılanları da öğrenmiş olduk. Çünkü... Devletimizin bütçesini sarsmamak için, emeklilerin bayram ikramiyesine zam yapılmayacağı açıklandı. Mesela, yandaş müteahhitlerin cebine yüzmilyarlarca doları doldurursak, hamdolsun devletimiz batmıyor ama, emeklinin bayram ikramiyesine yüz lira zam yaparsak, Allah göstermesin devletimiz batıyor. Kur korumalı mevduata sırf üç ayda 14 milyar lira faiz ödersek, elhamdülillah devletimizin hazinesi boşalmıyor ama, emekliye 14 lira fazla ödersek, Allah esirgesin devletimizin hazinesi boşalıyor. “Biz ensarız, imanımız gereği kucak açıyoruz” diyerek, Suriyelilere 90 milyar dolar harcarsak, evelallah ümmetin lideriyiz… Ama, hafazanallah kendi emeklimize fazladan bir kuruş harcarsak, mübarek ramazan günü israfa giriyor, itikatımıza ters düşüyor. “Dünyanın vicdanıyız” sloganıyla Afrika'ya para saçarken, Somali'nin borcunu öderken, Sudan'ın Sevakin adasını restore ederken, Arakan'dan Yemen'e Haiti'den Filipinler'e dünyanın bütün kıtalarına bağış yaparken, Pakistan'dan Malezya'ya 98 ülkede avanta ramazan kolisi dağıtırken, Kenya'dan Bangladeş'e 53 ülkede avanta iftar verirken, kurban bayramlarında Kızılay tarafından Moritanya'da Etiyopya'da kurban kestirirken, Tanzanya'da Uganda'da Kongo'da sevabına kavurma dağıtırken, 170 milyon dolar dökerek, Moskova'ya kubbesi altın varaklı cami inşa ederken, tee Cibuti'ye karada yer kalmamış gibi denizi doldurarak 13 bin metrekare büyüklüğünde cami dikerken, maddi yardım konusunda ABD'yi Japonya'yı bile beşe katlarken, dünyadaki bütün maddi yardımların üçte birini tek başımıza yaparken, Küresel Yardım Raporu'na göre “dünyanın en cömert ülkesi” ilan edilirken, dünyanın vicdanıyız, maaşallah… Ama, kendi emeklimize ramazan bayramı için yardım yaparken bonkör davranırsak, tüyü bitmemiş yetimin hakkını yemiş oluruz, maazallah.